wtorek, 23 kwietnia 2013

Jesteś kimś wyjątkowym

Kontynuujemy pracę nad zmianą samooceny:

Praca ze swoimi przekonaniami. Tę strategię przeformułowania przekonań już prezentowałam we wcześniejszych wpisach (np. w artykule o budowaniu własnego wizerunku). Jej istota polega na zamianie przekonań ograniczających (np. Nie jestem w stanie nauczyć się języka angielskiego.) na wspierające (Potrafię to zrobić.). Skorzystaj z tej strategii. Masz tam dokładny opis, co robić, aby zmieniać swoje przekonania modyfikując postawę. Są one podstawą podejmowania się nowych zadań i pracy nad samooceną. To z kolei stanowi bazę budowania własnego poczucia własnej wartości.

Nie odnoś swoich wyników do rezultatów innych osób. Tylko Ty wiesz, czy zrobiłeś coś na full, miałeś motywację, czyli chciało Ci się to robić na najwyższym poziomie, czy byłeś wystarczająco przygotowany i czy jesteś zadowolony z osiągniętych rezultatów. Podobnie z osiągnięciami. Odnoś je do swoich wyników z przeszłości. Nie wolno Ci wpaść w pułapkę porównywania się z innymi, bo nie znasz kryteriów pracy tych osób, mierzysz tylko efekty. Tylko Ty znasz siebie i wiesz, czy to jest dla Ciebie sukces czy porażka.

Obudź w sobie ciekawość. To czego potrzebujesz się nauczyć, to wchodzenie w stan ciekawości, który będzie wymagał od Ciebie wyjścia poza strefę komfortu. Ta strefa to nieznana kraina, która pozwoli Ci przekroczyć własne bariery w podejmowaniu ryzyka. Jeśli  się tego nie nauczysz, nie doznasz wglądu, czyli w jakimś momencie swojego procesu myślenia (dzięki przeformułowaniu lęku na odwagę, zależności od ocen, na poszukanie własnych kryteriów działania…) wkroczysz na drogę uczenia się zupełnie nowych rzeczy. Uczenie się jest najlepszą nagrodą, jaką można sobie wymarzyć, gdyż gwarantuje Ci podążanie ścieżką rozwoju. Bez uczenia się stoisz w miejscu, przestajesz się rozwijać; zawsze kiedy uczysz się czegoś nowego towarzyszy Ci zmieszanie i frustracja, którą warto przełamać zadając sobie z ciekawością rożne pytania: Jak to można zrobić inaczej? Na czym polega problem? Kiedy już miałem do czynienia z podobnym zagadnieniem? Jak wtedy sobie radziłem? Jak można to zrobić kompletnie inaczej? Czego potrzebuję się nauczyć, aby to zrobić skutecznie?

Zanim się poddasz, podejmij działanie, rozważ ryzyko, przeanalizuj sytuację. Skorzystaj z rozumu, a nie emocji decydując się na podjęcie lub rezygnację z wykonania zdania. Daj sobie czas na przemyślenie, zastanów się, jakby to zrobił lider... nie oddawaj meczu walkowerem. Zawsze zdążysz odmówić. Najpierw zrób analizę, jakie kompetencje są konieczne, aby wykonać to zadanie. Potem zastanów się, ile pracy potrzebowałbyś włożyć, aby się tego nauczyć. Po trzecie, przeanalizuj, na ile nowa kompetencja jest ważna w Twoim rozwoju czy środowisku zawodowym. Czasem warto podjąć się nieznanego, aby przestało nim być. Warto uświadomić sobie fakt, że każdej rzeczy, którą potrafimy robić, kiedyś musieliśmy się nauczyć.

CDN

Jeżeli potrzebujesz indywidualnej konsultacji, skontaktuj się ze mną e-mailowo.

sobota, 13 kwietnia 2013

Samoocena

Po zrobieniu Autodiagnozy czas zabrać się do pracy nad swoimi zasobami. 
Najpierw określ kryteria, na podstawie których ocenisz swoje rezultaty, a które kształtują Twoje poczucie własnej wartości :

- jakie masz (miałeś) oceny w szkole?
- jakie masz wykształcenie?
- jakie masz osiągnięcia zawodowe?
- jakie sukcesy odniosłeś w dotychczasowym życiu?
- jak masz relacje z rodzicami?
- jakie relacje mają rodzice ze sobą?
- jakie masz mocne strony?
- jakie masz relacje z rówieśnikami?

Teraz zadaj sobie kilka pytań:
Ilu sukcesów nie odniosłeś, bo nie podjąłeś się działania?
Na jakiej podstawie możesz się więc oceniać, skoro nie było działania?
Skąd wiesz, czy nie osiągnąłbyś lepszych wyników od innych, gdybyś podjął się zadania?
Na podstawie jakich kryteriów oceniałeś, że nie dasz rady? Na jakiej podstawie obawiałeś się porażki, chociaż nic na nią wskazywało?
Na jakiej podstawie obawiałeś się działania, skoro nie znałeś kryteriów, według których będziesz oceniany?
Na jakiej podstawie obawiałeś się tego, kto będzie Cię oceniał?
Czy kryteria, które decydowały o Twojej decyzji były zewnętrzne (oceny innych, kryteria przystąpienia do zadania itp.), czy wewnętrzne, czyli stworzone na „gorąco” w Twojej głowie, z obawy przed porażką, odrzuceniem, lękiem, że nie dasz rady?
Czy wolałeś wybierać rozwiązania znane lub pozostawać w bezpiecznym środowisku, bo tak sugerowali zawsze rodzice?

Bez względu na to, ile pytań jeszcze Ci zadam mam dobrą wiadomość. To, co zrobisz ze swoim poczuciem własnej wartości:
- zależy wyłącznie od Ciebie,
- jest pod Twoją kontrolą,
- masz na nie wpływ,
- można je zmieniać i uczyć się nowych postaw.

To, czy rozpoczniesz pracę nad budowaniem poczucia własnej wartości, zależy od Ciebie. Jeżeli jesteś gotowy, zacznij od:

Stworzenia własnych, wewnętrznych kryteriów oceny swoich działań. Jeśli nie masz kryteriów, trudno Ci będzie ocenić, co potrafisz, a co nie jest Twoją mocną stroną. Jeśli czegoś nie potrafisz, możesz się tego nauczyć, gdy  uznasz to za istotne dla swojego rozwoju. Tę cześć pracy możesz rozpocząć z osobą, która Cię zna i pomoże Ci zweryfikować Twoje kryteria. Sam będziesz miał tendencję do zaniżania swoich osiągnięć.

CDN

Jeżeli potrzebujesz indywidualnej konsultacji, skontaktuj się ze mną e-mailowo.

wtorek, 2 kwietnia 2013

Autodiagnoza

Co się stało, że utraciłaś dziecięcą odwagę, swobodę działania wobec otaczającego środowiska społecznego, rodziców, nauczycieli, kolegów...? Co spowodowało zmianę Twojego zachowania, postawy?

Może przeprowadzisz sobie krótki test odpowiadając pisemnie na pytania:
  1. Kiedy zauważyłaś, że zaczynasz uzależniać się od ocen innych?
  2. Czy miałaś poczucie bezpieczeństwa jako dziecko?
  3. Czy czułaś się kochana?
  4. Co spowodowało, że zaczęłaś obawiać się ocen, krytyki?
  5. Czy wiążesz to z jakimś konkretnym wydarzeniem?
  6. Czy miałaś wiele porażek życiowych?
  7. Czy masz świadomość swoich mocnych i słabych stron?
  8. Jak często jesteś chwalona przez rodziców?
  9. Czy jesteś akceptowana przez rówieśników?
  10. Co różni Cię od tych, którzy mają wysokie poczucie własnej wartości? Czy możesz to nazwać, sprecyzować: na poziomie relacji z innymi ludźmi, rodzicami, przełożonymi?
  11. Co myślisz na swój temat?
  12. Jak się oceniasz się na tle swoich rówieśników w skali 1 od 10?
  13. Czy zdarzyło Ci się żałować, że nie podjąłeś się jakiego zadania, gdyż szybko okazało się, że poradziłbyś sobie z nim równie dobrze jak inni..?.
  14. Czy zdarzyło Ci się zrezygnować z jakiegoś planu działania, a nawet marzeń, bo uznałeś, że nie podołasz..?
  15. Czego konkretnie potrzebujesz się nauczyć, aby zmienić swoją postawę wobec siebie?
  16. Jakich umiejętności potrzebujesz, aby zmienić swoja postawę?
  17. Czy jesteś gotów do zmiany, postawy w stronę budowania poczucia wartości? W jakim stopniu w skali od 1 do 10? Czy jest to wystarczająca determinacja - Twoim zdaniem - aby to osiągnąć?
  18. Jakie wnioski nasuwają Ci się po zrobieniu tego testu?
Czy zauważyłaś, że główne obszary, które decydowały o kształtowaniu się Twojej postawy dotyczą:
  • relacji (z rodzicami, nauczycielami, rówieśnikami, szefami…),
  • doświadczeń życiowych (porażek w relacji z sukcesami),
  • modelowania postaw rodzicielskich,
  • ukształtowanych, w wyniku doświadczeń życiowych, przekonań polegających głównie na obawach przez oceną innych ludzi, lękiem przed podjęciem się jakichś wyzwań, zadań, brakiem wiary we własne możliwości, lękiem przed nieznanym, lękiem przed odrzuceniem itp.?